این داستان یک نمایشنامه ی چند پرده ای است . نمایش : "شوخی شوخی" (محوطه ی زندان .....موقع هواخوری زندانیان) جوان لاغر اندامی که همیشه موقع هوا خوری برای دوستان زندانیش شیطنت و مسخره بازی می کرد ، ناگهان در هنگام نزدیک شدن به دو نفر از دوستان هم بندش با کمر بر روی زمین افتاد و دوستانش

موتور را روشن کردم و به سرعت از کوچه وارد خیابان اصلی شدم . چند متری نرفته بودم که یک ماشین شاسی بلند باکلاس ، از جلویم رد شد و اگر دیر جنبیده بودم و ترمز نمی کردم ممکن بود که با آن سرعتی زیادی که داشت ، دستم را در دست عزرائیل بگذارد و چه بسا به سینه ی قبرستان بفرستد . کمی که از من فاصله

آخرین شب شیفت کاریمان بود . برداشت نیشکر به روزهای آخرش رسیده بود و چند روز بعد همه ی ما روزکار می شدیم و هر کداممان به قسمت دیگری منتقل می شدیم . در حالی که داشتم شام شبم را گرم می کردم ، دوستم"علی" گفت که غذای او را هم گرم کنم . به سمت کیفش رفتم و آن را باز کردم . غذایش را در آوردم و خواستم کیف را ببندم که چشمم افتاد به کیک و کلوچه های تر و تازه اش

صابر خوشبین صفت: وقتی برای عاشقی ..... گلدان را درون پنجره گذاشت و کمی به گلها آب داد . گلها جان تازه ای گرفتند . شاخه ای از گلهای رز در آورد و چند بار بو کرد . شاخه ی گل را کنار تخت همسرش گذاشت و آماده شد که برود اما انگار دوست داشت هنوز هم بماند و ...... که در باز شد و کسی را که فکرش را هم نمی کرد ، وارد شد

بعد از شام به اتاقم رفتم و چون خیلی خسته بودم ، زود خوابم گرفت . نیمه های شب با سر و صدا و صدای تیراندازی از خواب شدم . در حالی که داشتم از روی تخت بلند می شدم ، مادرم به اتاق آمد و گفت : سر و صداها و صدای تیر را شنیدی؟ نکند برای پدرت اتفاقی بیفتد ؟ چیزی نگفتم و به کنار پنجره رفتم

صبح زود ، قبل از آن که آفتاب بزند از خواب بیدار شدم . از خانه بیرون زدم و به سمت رودخانه رفتم . از دور نگاهی به قایق کردم و قبل از اینکه کسی مرا ببیند به سمت خانه حرکت کردم . موقعی که به خانه رسیدم اهل خانه بیدار شده بودند . صبحانه و چای خوردم و به نزد مادرم رفتم . با تعجب نگاهم کرد و گفت : خبری شده ؟ گفتم نه

گوشی را سر جایش گذاشت و از اتاق بیرون زد و به حیات رفت . به گلها و گیاهان باغچه آب داد و بعد از چیدن چند شاخه گل ، به آشپزخانه رفت و بعد از خوردن صبحانه و چای ، گلها را به دست گرفت و راهی بیمارستان شد . قبل ازآنکه به نزد مادرش برود به اتاق پزشک معالج رفت و با او به گفتگو نشست . آقای دکتر

با پدر سوار قایق شدیم و از رودخانه عبور کردیم و به آن سوی رود رسیدیم .جایی پشت یک تپه که بجز سنگ چیزی دیده نمی شد . هوا داشت تاریک می شد و من که خیلی ترسیده بودم به پدرم نگاهی کردم و از ترس به خودم می پیچیدم . پدر مرتب به این سمت و آن سمت می رفت و مرتب سیگار می کشید . چند دقیقه بعد

چند دقیقه ای آنجا ایستاد و مشغول نگاه کردن به ساحل و رهگذرانی که در آن اطراف بودند ، شد . بعد بلند شد و دوباره به بیمارستان رفت . در راهرو بیمارستان دکتر معالج مادرش را دید ، به سمتش رفت و جویای حال مادرش شد . دکتر نگاهی به او کرد و گفت : سری به مادرت بزن و بعد به اتاقم بیا تا در مورد موضوعی با هم حرف بزنیم

از همه طرف صدا می آمد . ترس عجیبی سرتاپا وجودم را گرفته بود . از شدت ترس جرات نفس کشیدن هم نداشتم . پشت علفها پنهان شدم و از سوراخ کوچکی به دور و بر نگاه می کردم . سر و صداها که خوابید تا حدودی احساس آرامش کردم ولی با این وجود هم هنوز کم و بیش ترس داشتم . برای احتیاط همان جا ایستادم و چون چیزی به تاریکی هوا نمانده بود ، خیالم تا حدودی راحت شد