برف سنگینی باریده بود . محل اسکان ما درست وسط جنگل بود و با رودخانه فاصله ی زیادی نداشتیم . نیمه های شب ، وقتی که همه به خواب رفته بودیم ، با شنیدن صدایی از خواب بلند شدم . اسلحه را به دست گرفتم و به سمتی که صدا می آمد ، حرکت کردم . چیزی نرفته بودم که دوستان همراه هم پشت سر من راه افتادند

نیمه های سال تحصیلی بود و معلم کلاس پنجم ما که مرد نسبتا آرامی بود و به خاطر مشکلی که برایش پیش آمده بود ، در یک صبح سرد زمستانی به کلاس آمد و بعد از سلام و احوالپرسی ، آخرین درس آن روز را هم داد و زنگ دوم با حالتی گرفته و ناراحت رو کرد به ما و گفت : بچه های عزیز ، همانطور که خودتان هم

صدای سگها ، خوابش را به هم زده بود . پالتوی سیاه رنگ رفته اش را روی دوش انداخت و به سمت اصطبل اسبها رفت و نگاهی به داخل آن انداخت و در حالی که خیلی خسته بود به سمت گله ی گاو ها رفت و سری هم به آنجا زد . بعد راهش را گرفت و به سمت اتاقک راه افتاد . در حالی که می خواست وارد اتاقک شود ، صدایی او را متوجه خود کرد

زود برگرد دلم خیلی شور می زنه ، کاش نمی رفتی . در حالی که نگاهش می کرد ، لبخندی زد و گفت : خودت که شرایط منو میدونی.چه کنم باید برم .مجبورم و در را بست و سوار ماشین شد و رفت . جاده خیلی شلوغ بود . پدال گاز را فشار داد و با سرعت زیاد شروع به رانندگی کرد . وقت زیادی نداشت . فاصله 200 کیلومتری را باید در یک ساعت طی می کرد تا به جلسه ی وزارت کشور برسد

همه چیز .... اتفاقی ست . مثل آن روز که من پنجره را باز کردم و تو را دیدم . در خنکای عصر روز سه شنبه : ساعت 10 دقیقه به شش . چه لبخندی داشتی و چه شادمانه نگاه می کردی . من پنجره را باز کردم و در همین لحظه کفتر از پشت پنجره پرید و نگاه من و تو به هم گره خورد . با همان نگاه ، همه چیز شروع شد و مثل همه ی اتفاقها

"با صدای زنگ ساعت که ساعت 3 نیمه شب را نشان می داد ، از جا برخواست و بعد از پوشیدن لباسها ، آبی به سر و صورتش زد و به حیات رفت . موتورسیکلت را روشن کرد و در حالی که پاکت سیگارش را درمی آورد با گوشی همراه شماره ی "سعید" را گرفت و مشغول حرف زدن شد : - چی شد سعید ؟ میای یا بیام دنبالت نه ، این نزدیکی نیای

قوری چای را از روی آتش در آورد و بعد از خوردن یکی دو استوان چای داغ ، از جایش بلند شد و به سمت مزارع گندم رفت . در حالی که در بین مزارع گندم می چرخید به یاد اتفاقهای چند ماه قبل افتاد . روزی که شرکت اسم او را در لیست مازاد گذاشته بود . چند بار به دفتر مدیر شرکت رفت و با او و مشاورانش حرف زد ولی حرف آنها تکرار حرفهای قبل بود

دلم گرفته است . شامم را با بی میلی می خورم و از کافه بیرون می زنم . سیگاری روشن می کنم و به سمت خانه راه می افتم . چند قدمی دور نشده ام که صدایی مرا از حرکت باز می دارد . بر می گردم و به سمت صدا ، نگاه می کنم . "پریسا" را می بینم که دارد به سمتم می آید . می ایستم و منتظرش می مانم .نزدیک می شود و سلام می کند

نگاهش کردم و با آنکه باران می بارید ولی از جایش تکان نخورد و مثل تمام پنجشنبه هایی که می دیدمش ، نشست و در خلوت خود فرو رفت . نزدیک یک ساعت نشست و بعد بلند شد که برود . به سمتش رفتم و سلام کردم . خیلی محترمانه جوابم را داد و در نگاهم خیره شد . نگاهش کردم و برای اینکه با او هم کلام شوم

باد شدیدی شروع به وزیدن می کند و یکباره سکوت خلوت قبرستان دهکده غرق سر و صدا می گردد . آسمان روشن و پر ستاره ، تاریک می شود و لکه های ابر نمایان می شوند . باد هر لحظه بیشتر و بیشتر می شود و گرد وغبار همه جا را فرا می گیرد . پنجره ی اتاق به صدا در می آید و در یک لحظه لکه ی سیاهی از جلوی آن عبور می کند