به آرامی در خانه را بستم که صدای بستنش کسی رو از خواب بیدار نکنه ، همیشه عادت داشتم زود تر موقع مقرر از خانه بزنم بیرون ! هوا به قدری مه آلود بود که تا دوسه متری خودم را هم نمی دیدم! یقه پالتو ام رو بالا زدم و به قدم زدن طرف محل کارم پرداختم! اخر کوچه نزدیک همون پارک محلمون کمی مکث کردم

خیلی تعریفشو شنیده بودم... کنجکاو شده بودم قضیه چیه که اینقدر محبوب شده بین مردم .. تو همین فکر ها بودم که رسیدم نزدیک مغازش... تعمیرکار بود.. حدود نیم ساعتی بهش خیره شدم و کارها و رفتارش نسبت به مشتری ها و بقیه رو میدیدم که خیلی عادی بود.. وقتی چیز خاصی ازش ندیدم به طرفش قدم برداشتم

چشامو باز کردم یکم با دستام مالشش دادم اوممممممم نگام به پایین در افتاد هههههه قند تو دلم اب شد سریع پریدم از رخت خواب بیرون دویدم طرف در یهو به خودم افتادم دیونه شدما این چ تیپیه؟؟؟ سریع لباس پوشیدم و موهامو درست کردم دستمو گذاشتم روی دستگیره نفس عمیقی کشیدم و سری درو باز کردم و گفتم خووش اومدی چراغ خونه من

برگه کاغذ رو نیگاه کرد، گفت نه.. امکا ن نداره .. خودم روش نوشتم ... یعنی چی؟؟ چند لحظه ای فقط گریه میکرد، بعد آرام دستی به صورتش کشید و با نفس عمیقی گفت: اون شب دیگه کلافه شده بودم از بس بهم گیر میدادن!! خونوادمو میگم... میگفت قراره یاسین اینا فردا شب بیان خاستگاری... بابام خبر نداشت که هنوز با توام

سلام دوستان این یه داستان طولانی وغمناکه که در دو بخش میذارم! ممنون از وقتی که میذارین! لیوان رو گذاشتم روی میز، دست بردم توی کیفم و هزینشو زیر لیون گذاشتم و از کافی شاپ زدم بیرون، از پله ها که میومدم پایین یهو کنترلمو از دست دادم و نزدیک بود تمام پله ها رو یکی کنم و نقش پیاده رو

...تتتتتتقققق!!! : برو گمشو ... دیگه این طرفا نبینمتااا... گمشو از کارخونه من بیروووون!!! دستش رو روی صورتش گرفت وسرش رو پایین انداخت... زیر لب زمزمه میکرد ( باشه میرم... میرم و غرورمو نمیشکنم و منتت رو نمیکشم...ولی خدا میدونه که من مقصر نیستم و داری اشتباه میکنی... به ناحق زدی توی گوشم) در

احساس گرسنگی میکردم ، در کوپه رو باز کردم و رفتم از فروشگاه قطار یه چیزی گرفتم و صدای شیکمم رو خفه کردم ! مسواک رو برداشتم و از کوپه خارج شدم ، دم دستشویی هنوز همون دختره ایستاده بود و داشت گریه میکرد ، بی توجه به او، رفتم مسواک زدم و برگشتم به کوپه! کلافه بودم ... به هم ریخته ... اصلا

به به سلااام آقا هادی خوبی؟؟ چه خبرا؟؟ چه عجب پیدات شد؟؟ با خنده ای تلخ گفتم ببخشید دیگه یکم سرم شلوغ بود امشب دیگه ایشالا هستم تا صبح! -: اون که آره حتما باید باشی این شب ها حضورتون باید پررنگ بشه هااا گفته باشم، و بعد هم دستی به شانه ام زد و رفت! یه گوشه ای نشستم و سرمو پایین انداختم

تقریبا یک ماهی میشد که داشتم تحمل میکردم... دیگه واااقعا کاسه صبرم لبریز شده بود... کوله پشتی و وسایلم رو جمع کردم و راه افتادم طرف کویر... اونقدر رفتم تا به بالای بلندترین رمل رسیدم... دیگه جونی واسم نمونده بود همونجا ایستادم... یه نگاهی به اطرافم انداختم... همه جا رمل بود... هیچ اثری از درخت و آبادانی نبود

تمام فک وفامیل جمع شده بودن و سرو صدا خیلی زیاد بود، هر کسی داشت با یکی دیگه حرف میزد یهو تواین سرو صدا حس کردم یکی داره صدام میزنه! پریا...پریا؟؟ با توام هاااا حواست کجاس؟ آخرش اومد پیشم نشست دیدمش هههه -: حواست هس اینقدر صدات میکنم؟؟ ساناز بود! : چیه خب؟ تو این سرو صدا کسی چیزی میفهمه