آخرین داستان های ارسالی  محمد علی قجه |
| ||||||||||||
فصل اول نیمه‌شب بود، باران می‌بارید. بارانی تند که در شهر پر دود تهران کم سابقه بود. رگباری که بی وقفه بر کف سرد و پرچین آسفالت‌ها، میان پیچ‌وخم جوی‌ها و در تودرتوی کوچه‌ها قدم می گذاشت. با اندک رنگ و بویی از دوران کودکی، همان دوران که وقتی گوش می داد صدایش را روی ناودانی خانه می شنیدی بازدید 174 نفر 174 نمایش ادامه داستان
پیرزن مقابل درب خانه رسید. پاهای لرزانش دیگر توان راه رفتن نداشت. چادر کهنه و گل آلودش را جمع کرد تا بیش از این با آبی که در کوچه جاری بود خیس نشود. تردید داشت. دقایقی با خودش کلنجار رفت. بالاخره راهی ندید و زنگ در را زد. بار اول آرام و بار دوم مداوم. صدای مردی در گوشش پیچید: کیه؟ گلویش را صاف کرد تا جواب دهد اما ترسید و چیزی نگفت بازدید 207 نفر 207 نمایش ادامه داستان
به یاد آن روزهای بارانی، زیر چتر تو کنار جوی باریک آب. به یاد آن روزهای برفی، در آغوش تو با شالی بلند. یادم آمد که چه می گفتی. از آرزوها و رویاها، آنچه که دیدیم و بر آن لبخند زدیم. حتی ساعتش را به ذهنمان سپردیم. نیمه شب یا سپیده دم. فرقی نداشت که کجا باشد و کی باشد. کنار تو بودن همه چیزش بود بازدید 598 نفر 598 نمایش ادامه داستان
کم‌کم فهمیدم که باید برم و برای همیشه این خونه و خاطراتشو توی ذهنم بسپرم. آروم برگشتم سمت دیوارای اتاق و زمزمه کردم: ببخش که این‌همه سال اذیتت کردم. تو برام پناه و آرامش بودی و حالا دارم رهات می‌کنم. شاید اونی که میاد باهات مهربون نباشه و از این بابت متأسفم، ولی اینو بدون که دیگه هیچ جا برام مثل تو خاطره‌انگیز نمیشه بازدید 349 نفر 349 نمایش ادامه داستان
غصه ام وقتی عمیق تر شد که دیدم بابام داره دنبال در خونه می گرده و سعی داره بر خلاف مسیری که می بردمش بره ... که من با مهربونی راه رو نشونش دادم و در حالیکه بغض گلومو گرفته بود بهش گفتم : بابایی ... نور خونه رو می بینی ؟ اون خندید و جواب داد : آره. من گفتم : خیلی قشنگه ، درست مثل موقعیکه من بچه بودم و تو راهو نشونم می دادی بازدید 325 نفر 325 نمایش ادامه داستان
صبح شده بود ... آروم چشمامو باز کردم و به اطرافم نگاه کردم . و اونوقت یک رنگ زرد کمرنگ از سمت پنجره نظرمو جلب کرد. من آفتاب زیبا رو از لابلای پرده اتاق که آروم و طناز توی باد ملایم سحرگاه می رقصید تماشا کردم . یه آفتاب ملایم و هزار خاطره که یهو منو به یاد لحظه لحظه بچه گیم انداخت . بازدید 321 نفر 321 نمایش ادامه داستان
قلمم بی تاب و پرالتهاب بر دل پردردم می نگارد که اگر تو نباشی نه دنیایی هست و نه جانی ... که جان و دنیا و دل تویی. پس وعده دیدار ما فردا عصر درست زمان رفتن خورشید ، کنار درخت سیبی که سالهاست رد گام های تو را تا انتهای کوچه خاطره ها دنبال می کند. همانجا که می شود لحظه ای بی خیال از دنیا بر شاخه های پربار درختش مثل کودکی تاب خورد و بازی کرد بازدید 439 نفر 439 نمایش ادامه داستان
اون شب با کلی اصرار مهسا رو آماده کردم و هر چی بهم گفت که دوست نداره بیرون بیاد من توجهی نکردم. ساعت تازه 9 شب بود و هنوز تا آخر شب وقت زیادی داشتیم. و ما هر دو بهترین لباسهامونو پوشیدیم. من باعلاقه مهسا رو جلوی آینه بردم، گردن بند زیباش رو به کردنش انداختم و شروع به شونه کردن موهاش کردم بازدید 415 نفر 415 نمایش ادامه داستان
صبح زود همه بچه ها مثل همیشه با کیف های مدرسه و یا حتی بدون کیف از خانه های زیبای کاه گلی شان بیرون آمدند و همه دسته دسته و یا تک تک در راه خاکی ای که با نم نم باران سپیده دم مرطوب شده بود به سوی مدرسه کوچک روستای دره تفی حرکت کردند . این تنها مدرسه روستا بود که همه بچه ها با سنین مختلف بازدید 427 نفر 427 نمایش ادامه داستان
بی بی که دلش عین سیر و سرکه می جوشید با دستهای لرزون عصاش رو فشرد و سایه ها رو توی افق دریا دنبال کرد . افق سرخ رنگی که با موج ها می رقصید و با لهیب داغ آفتاب بخار می شد و به آسمون می رفت ، مثل نگاه خسته و پیر یه مادر که ناامید میون قایق ها دنبال گمشده ش می گشت . گمشده ای که همه وجودش بود و امید به زنده بودنش بازدید 464 نفر 464 نمایش ادامه داستان
