زن و شوهرجوانی غرق در افکار نشسته بودند و گاهی زن آهی از ته دل سر می داد و گاهی هم شوهر آهی از نهادش بلند می شد. شوهر با چهره و صدایی غمگین روبه زن گفت :حالا به نظرت چی کارباید بکنیم؟ زن دوباره آهی غمگین کشید وبا ناراحتی و چهره ای درهم گفت:نمی دونم من که دیگه عقلم به جایی نمیر سه

هر نیشتر سوزنی که به بازویش می‌خورد، نام عشقش را در دل جاری می‌کرد و درد سوزن را بی‌اثر. صدای رفیقش او را به خود آورد”بیا….تموم شد.” پسر لبخندی زد و نگاهی به بازویش انداخت و زیر لب آهسته زمزمه کرد:”شقایق." رفیقش درحالیکه به دیوار پشت سرش تکیه می‌داد با تمسخر پرسید:”حالا ارزششو داره؟!” پسر پوزخندی زد و روی زمین دراز کشید